مشخص نیست که چه کسی صابون را برای اولین بار اختراع کرد. اولین شواهد ثبت شده از تولید مواد صابون مانند به حدود 2800 سال قبل از میلاد در بابل باستان باز می گردد.
فرمولی برای ساخت صابون مریم گلی بر روی یک لوح گلی سومری در حدود 2500 سال قبل از میلاد نوشته شد.
این صابون با حرارت دادن مخلوطی از روغن و خاکستر چوب ، اولین واکنش شیمیایی ثبت شده، تولید شد و برای شستن لباس های پشمی استفاده شد.
پاپیروس Ebers (مصر، 1550 قبل از میلاد) نشان می دهد که مصریان باستان از صابون به عنوان دارو استفاده می کردند و چربی های حیوانی یا روغن های گیاهی را با ماده خاکستر سودا به نام Trona ترکیب می کردند تا صابون های خود را ایجاد کنند.
اسناد مصری از ماده مشابهی در تهیه پشم برای بافندگی استفاده می‌کردند.
در زمان سلطنت نبونیدوس (556–539 قبل از میلاد)، دستور پخت صابون شامل اوهولو [خاکستر]، سرو [روغن] و کنجد [روغن دانه] «برای شستن سنگ‌ها برای دختران خدمتکار» بود.
در شام جنوبی، خاکستر گیاهان باریل مانند گونه‌های Salsola ، Saltwort ( Seidlitzia rosmarinus ) و Anabasis در تولید صابون استفاده می‌شد که به پتاس معروف است.
به طور سنتی، روغن زیتون به جای گوشت خوک حیوانی در سراسر شام استفاده می شد، که در یک دیگ مسی برای چند روز جوشانده می شد.
با پیشرفت جوش، خاکستر قلیایی و مقادیر کمتری آهک زنده اضافه شد و دائماً هم زده شد. در مورد گوشت خوک، نیاز به هم زدن مداوم داشت در حالی که ولرم نگه داشته می شد تا شروع به ردیابی کند.
وقتی شروع به غلیظ شدن کرد، دم کرده را در قالب ریخته و به مدت دو هفته گذاشتند تا خنک و سفت شود.
پس از سفت شدن، آن را به کیک های کوچکتر برش دادند. گیاهان معطر اغلب به صابون رندر اضافه می‌شدند تا عطر آن را ببخشند، مانند برگ بومادران ، اسطوخودوس ، ژرماندر و غیره.
